آدمی کدام است!

سالهاست که بشر را سوالی به خود درگیر کرده؛ آدمی کیست؟ جان، ذهن یا تن؟
برخی می‌گویند آدمی همان تن است، غم که داشت قرص خواب بخورد خوب می شود یا برای عشق، همان فعل و انفعالات شیمیایی بدن کافی است.
برخی گمان می کنند آدمی ذهن اوست، جهان همانی است که آدمیزادان در خیال و ذهن خود پیشتر ساخته اند.
ما ابراهیمیان نیز بر این باوریم که انسان خانه ای است شامل همه اینها و صاحب‌خانه، روح است.
روح که دردش بیاید، غم وجود را می گیرد و با هیچ قرص خوابی هم نمی رود. روح که بخندد شاد می شوی و غم‌ها حریفت نمی شوند.
روح اگر متکی به خدا باشد و در نتیجه "اعتماد به نفس" داشته باشد، "عواصف" یعنی سختی های سخت تکانش نمی دهند اما اگر همین عزت و اعتماد به نفس نباشد، گاه "وهم" مشکلات و خیال مشکلاتی که شاید نباشند او را می شکنند.
تا پاسخ سوال بالا حل نشود نمی توان درمانی برای رنج های آدمی متصور شد.
پ.ن: نگاره ثبت شده در کرمانشاه، شکارگاه خسروپرویز، بهار ۱۴۰۳
#انسان